پویش بین‌المللی استادان و دانشگاهیان جهان در حمایت از مردم مظلوم و تحت محاصرۀ «غزه»
بسم الله الرحمن الرحیم پویش بین‌المللی استادان و دانشگاهیان جهان در حمایت از مردم مظلوم و تحت محاصرۀ «غزه»
استادان، پژوهشگران، دانشجویان و دانشگاهیان آزاده در سراسر جهان:
1. اگر باور دینی نداریم، به حکم انسانیت و آزادگی‌مان؛
اگر باور دینی داریم، به فرمان کتاب‌های آسمانی و آموزه‌های پیامبرانمان؛
و اگر مسلمانیم، به استناد حدیث نبوی: «مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنَادِی یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِم»
«کسى که صداى کمک خواستنِ انسانى را بشنود و پاسخش نگوید، مسلمان نیست»؛
بر ما واجب است که در برابر مظلومیت تاریخی مردم فلسطین، به‌ویژه فاجعۀ جاری در نوار غزه، بی‌تفاوت و خاموش نمانیم.
2. فاجعۀ انسانی در غزه، نه یک اختلاف سیاسی یا یک درگیری نظامی، بلکه مصداق بارز نقض سیستماتیک اصول بنیادین حقوق بین‌الملل، حقوق بشر بین‌المللی، و حقوق بشردوستانۀ بین‌المللی (IHL) است.
3. نوار غزه، با جمعیتی بیش از دو میلیون نفر، از ماه‌ها پیش هدف حملات بی‌وقفۀ هوایی، زمینی و دریایی ارتش اسرائیل قرار دارد. بر اساس مستندات کمیسیون تحقیق شورای حقوق بشر سازمان ملل، دیده‌بان حقوق بشر، و صلیب سرخ، موارد متعددی از جنایات جنگی (War Crimes) قابل احراز است؛ از جمله:
- حملات مستقیم و مکرر به مراکز غیرنظامی
- استفاده از سلاح‌های ممنوعه یا بی‌تمایز
- هدف قراردادن بیمارستان‌ها، مدارس، مساجد، کلیساها، مراکز امدادی و کمپ‌های آوارگان
- قتل، جرح و آوارگی دسته‌جمعی غیرنظامیان.
4. براساس ماده ۸ اساسنامۀ رم (1998) دادگاه کیفری بین‌المللی، بسیاری از این اقدامات، جنایات جنگی تلقی می‌شوند. همچنین طبق ماده ۷ همان سند، سیاست محاصرۀ جمعی، گرسنگی‌دادن عمدی به غیرنظامیان و انتقال اجباری جمعیت، مصداق‌های روشن جنایت علیه بشریت (Crimes Against Humanity) محسوب می‌شوند.
5. محاصرۀ غزه که با جلوگیری کامل از ورود غذا، آب، سوخت و دارو همراه شده است، نقض صریح ماده ۳ کنوانسیون چهارم ژنو (1949) و پروتکل الحاقی اول (1977) است. بند ۲ از ماده ۱۴ این پروتکل تأکید می‌کند که «گرسنگی‌دادن به غیرنظامیان به‌عنوان روش جنگ ممنوع است».
6. سیاست گرسنگی جمعی، نبود دارو، قحطی، نبود سوخت و آب آشامیدنی، عملاً منجر به مرگ کودکان و سالمندان، و شیوع بیماری‌های واگیردار شده است. این شرایط، نه‌تنها غیرقانونی، بلکه غیراخلاقی و غیرانسانی است و وجدان هر انسان آزاده‌ای را می‌سوزاند.
7. اظهارات رسمی برخی مقامات اسرائیلی که از «پاکسازی غزه» و «نابودی کامل دشمن» سخن گفته‌اند، اگر با نیت و اقدامات هماهنگ باشد، مشمول تعریف نسل‌کشی (Genocide) بر اساس ماده ۲ کنوانسیون منع نسل‌کشی (1948) است. نسل‌کشی، یعنی نابودسازی عمدی یک گروه انسانی به سبب نژاد، مذهب، قومیت یا ملیت آن، که از سنگین‌ترین جنایات شناخته‌شده در حقوق بین‌الملل است.
8. همچنین، اصل مسئولیت حمایت (Responsibility to Protect - R2P) که در اجلاس سران سازمان ملل (۲۰۰۵) تصویب شد، تصریح می‌کند که در صورت وقوع نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت یا جنایات جنگی، جامعه بین‌الملل موظف به اقدام دسته‌جمعی برای جلوگیری از آن است؛ حتی بدون اجازۀ شورای امنیت.
9. با این‌همه، جهانِ سیاست، در برابر این فاجعۀ عریان و گسترده، منفعل، سرد، و بعضاً هم‌دست باقی مانده است. بسیاری از نهادهای بین‌المللی یا به سکوت کشانده شده‌اند یا با بیانیه‌های بی‌اثر، واقعیت هولناک جنایت جاری را پوشانده‌اند.
10. ما اعضای جامعۀ دانشگاهی، با تکیه بر رسالت علمی، اخلاقی و انسانی خود، از استادان، پژوهشگران و اندیشمندان جهان درخواست می‌کنیم که در برابر این جنایات سکوت نکنند. اکنون وقت آن است که قدرت علم، حقیقت، دانشگاه و اخلاق جهانی، به میدان بیاید و سدّی باشد در برابر ماشین مرگ، قحطی، اشغال و نسل‌کشی.
11. ما خواهان اقدامات فوری و مشخص از سوی دولت‌ها، نهادهای دانشگاهی و افکار عمومی هستیم:
- ارسال بدون تأخیر و بی‌قیدوشرط کمک‌های بشردوستانه (آب، غذا، دارو و سوخت)
- لغو فوری محاصرۀ غزه و بازگشایی دائمی گذرگاه‌های مرزی
- تضمین ورود آزاد و امن خبرنگاران، ناظران بین‌المللی و مأموران حقوق بشر به غزه
- توقف کامل صادرات تجهیزات نظامی به رژیم اسرائیل توسط دولت‌ها و شرکت‌ها
- به رسمیت شناختن کشور فلسطین و حق تعیین سرنوشت ملت آن، طبق قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۱۹۴ مجمع عمومی سازمان ملل
- پیگرد حقوقی و کیفری رهبران رژیم اشغالگر اسرائیل از طریق دادگاه کیفری بین‌المللی
12. ما اعلام می‌داریم که بی‌تفاوتی، امروز یک موضع سیاسی نیست، بلکه شراکت در جنایت است. سکوت دانشگاهیان، مشروعیت‌بخشی به اشغال، تبعیض، و قتل کودکان است. ما از همۀ استادان، پژوهشگران، و دانشگاه‌های جهان می‌خواهیم با امضای این بیانیه، بخشی از صدای وجدان انسانی جهان باشند.
13. امروز غزه نه‌فقط یک شهر جنگ‌زده، بلکه آیینه‌ای تمام‌نما از سقوط اخلاق جهانی و بحران بنیادین در اجرای حقوق بین‌الملل است. اگر دانشگاه خاموش بماند، تاریخ دیگر شاهدی نخواهد داشت که از انسانیت ما دفاع کند.
استادان، دانشجویان و دانشگاهیان ایران و جهان